جهانی شدن(گلوبالیزیشن) در دو تعریف مغایر و متضاد مطرح است، یکی جهانی شدن غربی که عبارت است از: جهانی کردن آمریت دول غربی (آمریکا و منافع سرمایه داری حاکم بر آمریکا، صهیونیزم و انگلیس). این جهانی شدن، تمام فرهنگها و ایدئولوژیهای مقاومت را بلعیده و هضم می کند. گلوبالیزیشن با معیارهای سرمایه داری یهود، مورد قبول اسلام نمی باشد؛ چرا که ره آورد آن فقر و گرسنگی، تکقطبی شدن جهان و... می باشد. دیگری جهانی شدن اسلامی است که معیارهای آن، عدم وجود گرسنه ای در تمام پهنة گیتی است و بر این باور است که باید عدالت، امنیت و... در سرتاسر جهان گسترده شود. در این جهانی شدن مرز جغرافیایی به رسمیت شناخته نشده و همه عوامل جدایی انسانها از میان برداشته می شود؛ از اینرو، ویژگی جامعه اسلامی عصر مهدوی بر خلاف نگرش عصر جدید تأکید بر فضیلت و سعادت می باشد. درحالی که عصر جدید صرفاً بر آزادی انسان مبتنی بوده و دغدغه ی فضیلت و سعادت بشر را ندارد.
', './data/jet/coversheet/771502347244.jpg'))