هاشمی, بی بی زینب. (1395). آداب و شرایط استجابت دعا در کتب مقدس ادیان ابراهیمی. جستار (فصلنامه تخصصی), 11.12(35و36 (ویژه قرآن و عهدین)), 8-30. doi: 10.22081/jet.2016.21491
بی بی زینب هاشمی. "آداب و شرایط استجابت دعا در کتب مقدس ادیان ابراهیمی". جستار (فصلنامه تخصصی), 11.12, 35و36 (ویژه قرآن و عهدین), 1395, 8-30. doi: 10.22081/jet.2016.21491
هاشمی, بی بی زینب. (1395). 'آداب و شرایط استجابت دعا در کتب مقدس ادیان ابراهیمی', جستار (فصلنامه تخصصی), 11.12(35و36 (ویژه قرآن و عهدین)), pp. 8-30. doi: 10.22081/jet.2016.21491
هاشمی, بی بی زینب. آداب و شرایط استجابت دعا در کتب مقدس ادیان ابراهیمی. جستار (فصلنامه تخصصی), 1395; 11.12(35و36 (ویژه قرآن و عهدین)): 8-30. doi: 10.22081/jet.2016.21491
آداب و شرایط استجابت دعا در کتب مقدس ادیان ابراهیمی
دانش آموخته حوزه علمیه مشهد و عضو حلقه علمی قرآن دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی
چکیده
دعا بسان یکی از مهم‌ترین راه‌های ارتباطی پیروان ادیان الهی با خدا در کتب مقدس ادیان ابراهیمی مورد توجه قرار گرفته است. متون دعایی پیش‌تر در کتاب مقدس عبری به‌ویژه در «مزامیر داوود»، و در عهدجدید به‌ویژه در «دعای خداوند» آمده است. این‌دو کتاب در بیان معارف وحیانی و ازجمله مقولۀ دعا، حتی با فرض عدم تحریف، باز هم در قبال قرآن‌کریم که معجزة ابدی اسلام است، کامل نیستند. این مقاله در حوزۀ مطالعات تطبیقی و نتیجه‌اش در بیان مواضع خلاف و وفاقِ آن است. فرضیۀ مقاله، این است که قرآن‌کریم، بیان کامل‌تر، جامع‌تر و روشن‌تری در موضوع «دعا» نسبت به کتاب مقدس عبری و کتاب عهدجدید دارد. این برتریِ مضمونی، در باب آداب دعاکننده و دعاشونده و نیز شرایط استجابت دعا به تفکیک در فرجام مقاله تبیین شده است.
ابتدای صفحه