ابوعلی فضل‌بن حسن طبرسی (468-548) از مفسران و متکلمان بزرگ امامیه در قرن ششم است. تفسیر گرانسنگ و جامع وی مشهور به "مجمع البیان فی تفسیر القرآن" ـ با الهام و استفاده از تفسیر شیخ طوسی ـ با نظم و ترتیبی ستودنی، از تفاسیر کارآمد و ماندگار شیعه است. بحث‌های حجیت، قراءات معانی واژه‌ها و اصطلاحات، نکات نحوی و اعراب کلمات و جملات، بیان علل و اسباب نزول و تفسیر و تأویل آیات سبب شده است همواره به عنوان یک مرجع تفسیری مورد استفادة مفسران قرار گیرد. این مقاله با نگاهی گذرا به زندگی و آثار علمی طبرسی به روش‌شناسی تفسیر او پرداخته، آراء و اقوال علمای شیعه را دربارة اهمیت آن به رشتة تحریر درآورده است.
', './data/jet/coversheet/841502342149.jpg'))