به گمان برخی افرادِ بیاطلاع، شیعیان به خاطر آنکه در اقلیت به سر میبرند، مسئلة «اتحاد اسلامی» را مطرح کردهاند.
در این نوشتار مسائلی در زمینة اتحاد مسلمانان کنکاش شده است. نگارنده پس از واژهشناسی، موضوع «یکپارچگی» و «گسستگی» جامعة اسلامی و مسائل پیرامون آن دو را مورد بحث قرار داده است و با استفاده از آیهها و روایتها چنین برداشت میکند که «اتحاد مذاهب اسلامی» از صدر اسلام به عنوان تکلیفی شرعی مطرح شده است؛ لیکن با القائات مسموم و حرکتهای تخریبی گروههایی خاص، این وظیفه به عنوان تاکتیکی سیاسی تلقی شد. برخورد افراطی برخی، با دعوتکنندگان به «یکپارچگی»، چنان شد که امروز «ایجاد هماهنگی مسلمانان» نیز به صورت یک آرزو درآمده است.